Osmanlının Peygamber Aşkı

Üç kıtada hakimiyet kuran Osmanlı’yı 600 yıl ayakta tutan sır neydi?



Belki onlarca, belki yüzlerce sebep sayılabilir.



Osmanlı, her şeyden önce Allah’a aşıktı. O aşk ve muhabbetle aşılmazları aştı, erişilmezlere erişti.



Osmanlı bu aşkı bütün unsurlarıyla yaşadı. Köylüsünden padişahına kadar herkesin gönlünde Allah aşkı vardı.



Ve bu tarif edilmez aşk, Habibullah’ta, yani Allah’ın Habibi’nde, O’nun en sevgili kulu olan Resulullah’ta (a.s.m.) makes buldu.



Osmanlı insanındaki bu aşk o kadar yüce, içten ve samimiydi ki Onunla ilgili her şeye, saçının veya sakalının her teline, kabrinden bir tutam toprağına, hırkasına, nalınına ve bir yudum su içtiği ağaç kâsesine kadar her şeyi korudu, gözü gibi baktı.



Askerlik yaptığı yerin adını “Peygamber Ocağı” koydu. Askerine “Mehmetçik” adıyla hitap etti. Yeri geldi ordusuna “Asakir-i Mansûre-i Muhammediye” (Hz. Muhammed’in (a.s.m.) Muzaffer Askerleri) dedi. Yeri geldi devletine “Devlet-i Aliye-i Muhammediye” (Hz. Muhammed’in Yüce Devleti) unvanı verdi.



Fatih’e İstanbul’un fetih kapılarını aralayan Peygamber aşkıydı.



İ’la-yı kelimetullah için çöller aşan Yavuz’un mukaddes ve mübarek beldelerin “Hâkimi” değil “Hadimi” olduğunu tüm aleme ilan etmesinde bu aşk vardı.



Paha biçilmez “Mukaddes Emânetler”in Topkapı Sarayı’ndaki Hırka-i Saadet Dairesi’nde muhafaza edilmesi, onları birbirinden değerli mücevherlerle süslenip özel mahfazalarda saklanması, bu mukaddes mekanda kırk hafızın kesintisiz olarak Kur’an tilâvet etmesi, bu mekanın temizliği sırasında biriken tozların “Toz Kuyusu” denilen özel yerlerde özenle muhafaza edilmesi bu aşkın birer meyvesiydi.



Surre Alayları, Nakibüleşraflık müessesesi, şiirden hatta, mevlidden ebruya kadar pek çok sanat dalında hep Resulullah aşkı sergilendi.



Bu ve benzeri yüzlerce örnek.



Osmanlı’nın Peygamber Aşkı isimli bu kitaptaki her örneği okuduğunuzda şaşıracak, hayranlık duyacak, kendinizi sorgulama ihtiyacı hissedeceksiniz.