Yalnız Sahabi Ebu Zer

Ebû Zer evlenmiş ve mescidden ayrılarak kendi evine yerleşmişti. Evine gelip gidenler evde hiçbir şey göremeyince eşyaların nerede olduğunu soruyordu.

– Eşyalarımızın güzel olanlarını gönderdiğimiz bir evimiz var, diye cevaplıyordu Ebû Zer.

– Neden hemen o eve taşınmıyorsun öyleyse?

– Çünkü evin sahibi bizi dâvet etmiyor.

Ebû Zer adama bakıyor ve devam ediyordu.

– Eğer benim bildiklerimi bilseydiniz, hanımlarınıza kulak verip evlerinizi eşya ile doldurmazdınız. Allah’tan hep beni meyvesinden istifade edilen bir ağaç olarak yaratmasını istedim.

– Böyle olması senin dünyadan nasibini almana mâni mi?

– Rasûlullah demiştir ki: “Ebediyyet yurduna inanan ama aldatıcı dünya için çalışıp çabalayan birine ne kadar şaşarım!”

…

– Ya Rasûlallah, yolda yalnız başına yürüyen bir adam var!

Müslümanlardan biri gördü Ebû Zer’i.

– Ebû Zer olmalı, dedi Rasûlullah.

Yolcu kampa yaklaşıyordu. Gerçekten de Ebû Zer idi gelen. Rasûlullah:

– Allah Ebû Zer’e merhamet etsin. Yalnız yürür, yalnız ölür ve yalnız haşr edilir, buyurdu.