İki Cihan Güneşi Peygamberimiz

Zebur, Tevrat ve İncil onu müjdelemişti.
Cinlerden "hatif" adıyla bilinenler, insanlardan ise evliya ve kâhinler, ondan çok önceleri haber verdi.
Nübüvvetini, doğumundan hemen önce ve sonra meydana gelen harikalar ispatladı. Ay, bir işaretiyle ikiye bölünürken, ağaçlar onun çağırmasıyla yanına geldi. Ona gölge yapmak için koşan bulutlar, duasıyla rahmete dönüştüler. Susuz kalan ordular, parmaklarından çeşme gibi akan sularla; aç kalanlarsa, bereket duasıyla hayat buldular.
Bu kâinat onun için yaratılmıştı. Eğer istese idi, dağlar taşlar onun için altın olurdu. Bütün bunlara rağmen, onun gözü bizim üstümüzdeydi.
Ümmetini Cehennem'den kurtarmak, miraç sırasında gözle müşahede ettiği Cennet'e, ezelî ve ebedî hazinelere kavuşturmak için göz yaşı döktü, işkenceden işkenceye uğradı. Fazladan bir kişinin iman etmesi için, bu işkencelerin tamamına razıydı.
Çünkü o, Rahmet Peygamberiydi.