Geri Tepen Kurşunlar

İlhan Arsel’in yazdığı yalan iftira, seviyesizlikle, Müslümanları, en önemlisi Allah Resulü (elçisi) Hz. Muhammed’i küçümseyen o aşağılık kitabı beni deliye çevirmişti. Onun kitabındaki yalanları hurafeleri ortaya çıkaran bir kitap yazacaktım fakat “Savunmaya geçmiş olursun, muhatap olma.” dediler. Pek katılmasamda acele etmedim.
Cenk Koray bir kitap yazmıştı. O kitapta muhteşem güzelliklerle aşırı reformist yazılar atbaşı koşuyorlardı. Sonra da “Allah’ın dinini kimse değiştiremez.” diyordu aynı kitapta. Televizyonda hakkımda konuştu, aslında bana söylüyordu fakat söyledikleri bana değil dinimize gidiyordu.
Cenk Koray Bey bir de Kur’ân tefsirine başlamıştı. Bunu duymak beni hepten Karadeniz damarıma götürdü. Çok sinirlendim. Aslında şimdi anlıyorum ki o kadar sinirlenmemeliymişim. İnsan aşırı sinirlenmeden de tepkisini gösterebilir. Tepki söz ise olursa söz ile olur cevabı, kalem ile olursa kalemle, silah ile olursa...
Cenk Koray kalemle yanlış yapmıştı ben de ona kalemle cevap vermeliydim.
Çıktımı ortaya Bangladeşli Teslime Nesrin. O dönemlerde İslâm düşmanlarının biricik sakızı, biricik İslâm aleyhinde kaynakları, biricik dayanakları durumuna gelmişti. İslâm’ı hiç bilmeyen Teslime İslâm’ı çok iyi biliyormuşta... Çokta iyi müslümanmışda bir zamanlar, sonra İslâm’ı kendi yaşam biçimine uygun bulmamış.
Gerçi bu yarısı Arapça yarısı Türkçe olan keferece sözü uyduruk oldu ama boşverin hemen tutacak değil ya, bir kelimede ben uydurayım.
Haa, söylemeyi unutuyordum, bu Teslime hanım bizim yerli Ebu Lehebler’den bir ilgi gördü bir ilgi gördü ki; görseniz şaşardınız. (O dönemde çocuk veya doğmamış olanlar hatırlamazlar diye bu ibareyi kullandım.) Gerçekten, görseniz şaşardınız. Kadın adeta kefereler kraliçesi seçildi.
Elde Teslime dilde Teslime vardı. Hep İslâm’ın aleyhine “güzel” bir malzeme olduğu için ilgi görüyordu. Elinoğlu, onu kullanıyordu ama o bunun farkında değildi. Gökteki yıldızların birisini kendi sanır hale getirilmişti.
Duygu Asena İslâm’ın (i) sini kullanmıyordu ama yazdıkları İslâm’a daima aykırı şeylerdi. İlla bir yerlerden konu gelir İslâm’ın yasağı, indirek yoldan eleştirilirdi.
Bir gün oturup düşündüm ne yapayım diye. İlhan Ersel’in İslâm’a hakaret dolu kitabından dolaylı tazminat davası açsam kesin kez kazanırım bunu biliyorum. Bin kişi dava açsa bini de tazminat alır. Bir yürekli kızımız almıştı ama benim mahkemeler de uğraşacak zamanım yok. Olsa dava açar, aldığım parayı da fakir dullarla, fakir yetimlere veya bazı kurumlara dağıtırdım. İhtiyacım varsa kendimde kullanırdım tabiî.
Dava açamadım.
Geriye kalıyor bir yol, onun hakkında bir şeyler yazmak.
Bu arada hemen söyleyeyim. Teslime Nesrin’e bilmeyerek bir haksızlık yaptım, en son baskıda onu düzelttim.
Sonra mı?
Sonra Geri Tepen Kurşunlar’ı yazdım. Benim istediğim gibi çok hızlı gitmedi. Ama ben, üzerime düşen vazifeyi yaptım bu psikolojisiyle rahat bir nefes aldım. Kişilerin isimleri silinse bile kitaptaki konular her zaman gündemde var olanlardır.